من می بینم

آن لحظه ی موعود را.

می بینم آن لحظه ی شگفت رویش

پس از سال ها

در میان اقلیم دعا های من.

من می بینم

و صدای آمدنت را می شنوم

با همه ی تنم می شنوم

و صدای به هم خوردن در

از خواب می پرم

تو نیستی

در به هم کوبیده مان را

باد پاییزی به هم زده.

آب و باد و خاک

تنها سلام آور خانه من.

باز هم آمدنت خیال بود

وحتی این آمدن وهم آلودت را هم

طبیعت وحشی از من گرفت

باز هم دنیای من علیه من

و باز هم تو نیستی.

آه

باز هم خواب زن کج است

و آمدنت دورتر میشود

و دورتر.