چه درد عمیقیست درد زیستن

و باید زیستن.

عاصی ام

از این همه اجبار

از این همه باید ها و نباید ها.

روحم و جسمم

ومن

در این بی راهه های آسفالت شده؛

مقصد کجاست؟

ما قربانی چیستیم؟

قربانی نام هایی که باید بماند

نام هایی که ما باید به دوش بکشیم

با تمام داشته ها و نداشته هایش.

و شانه های بی توان من