من و خط خطی هایم
مینشینم در همین جا در همین سکوت و میمانم بر غم های کهنه بر آرزوهای دراز راهی نیست تاریکیست میدانم وسوسوی تک اتاق من چیزی ازتاریکی آن نمی کاهد باید عادت کرد باید زندگی همین است را از بر کرد
نظرات شما عزیزان:
Power By:
LoxBlog.Com |